به گزارش اجاره «شیرینی را کیلویی ۱۲ هزار تومان می فروخت. ناگهان قیمت را ۱۹ هزار تومان کرد. پرسیدیم چرا؟ گفت به خاطر ارزان فروشی جریمه شده و حالا مجبور است با قیمت بالاتر بفروشد.» «انصافا کیفیت شیرینی هایش خوب است. ما که راضی هستیم.»
به گزارش اجاره به نقل از ایسنا، «شهروند» در ادامه نوشت: این جملات روایت اهالی منطقه افسریه از یک شیرینی فروشی است که می گویند به علت قیمت های ارزان جریمه شده است. خودش حاضر نیست توضیحات زیادی بدهد و می گوید کاسبان دیگر آنقدر برایش دردسر درست کرده اند و آخر سر هم پایش را به ارگان های نظارتی کشانده اند. می گوید آنها ارزان فروشی اش را پراندن مشتری های خودشان تصور می کردند و تا توانسته اند سنگ اندازی کرده اند. ۱.۵ میلیون تومان جریمه داده است و مشتری های منطقه از این که کاسب باانصاف محله شان جریمه شده است، حسابی ناراحت و عصبانی هستند.
علی فاضلی، رئیس اتاق اصناف ایران، می گوید هیچ قانونی در خصوص جریمه ارزان فروش ها نداریم. شیرینی فروش خوش انصاف اما می گوید که او را با عنوان ارزان فروشی جریمه نکرده اند و کد دیگری برای جریمه به او داده اند که نمی دانسته مفهوم آن کد چیست. می گوید تبانی رقبا بوده و این جریمه حق او نبوده است.
فاضلی که دل پری از بحث نظارت بر بازار دارد، تخلف برخی بازرسان صنفی را دور از ذهن نمی داند و می گوید به جز اینکه تعداد بازرسان صنفی بازار بسیار کم و ناکافی هستند این افراد حقوق های پایینی دریافت می کنند، ازاین رو با این حقوق پایین به هیچ عنوان تصور تخلف آنها دور از ذهن نیست.
رقبای گرانفروش دردسر درست می کنند
پایین ترین قیمت مصوب برای شیرینی ۱۵ هزار تومان است که مربوط به کیک یزدی است. قیمت مصوب شیرینی تر درجه یک ۲۶ هزار تومان، پاپیونی، برنجی، زبان، ۲۱ هزار و ۵۰۰ تومان، دانمارکی ۲۱ هزار تومان و کیک یزدی ۱۵ هزار تومان است. اساس قانون تنها این ۶ محصول که اتفاقا پرطرفدارترین شیرینی های مصرفی در کشور می باشند، مشمول قیمت گذاری قانونی هستند و قیمت دیگر شیرینی ها برپایه قیمت تمام شده و نظام عرضه تقاضا تعیین می گردد.
در قنادی کوچک او اما شیرینی ها بیشتر از ۱۷ هزار تومان قیمت ندارند. خودش می گوید سود کم می گیرم اما مشتری هایم زیاد و پر و پیمان است. همین باعث می گردد که قیمت های ارزان جبران شود. با این وجود رقبای گرانفروش به این راحتی ها نمی گذارند که او با قیمت های پایین بفروشد. یکی به او افترا «دامپینگ» یا همان قیمت شکنی می زند. دیگری هزار و یک عیب و ایراد روی شیرینی هایش می گذارد و می گوید با روغن پالم درست می گردد. آن یکی می گوید شیرینی فروشی ظاهر ماجراست و احیانا پشت این ظاهر تخلف می کند وگرنه در این وضع اقتصادی خراب چه کسی آتش به مالش می زند؟ خلاصه هرکسی یک چیزی می گوید و آخر سر هم رفته اند با تبانی همدیگر به اتحادیه شکایت کرده اند.
علت جریمه، حراج شیرینی بوده است
علی بهره مند، رئیس اتحادیه قنادان می گوید: «به هیچ عنوان امکان ندارد به علت ارزان فروشی کسی را جریمه نماییم و این شیرینی فروشی به علت دیگری جریمه شده است.»
او ادامه می دهد: «شیرینی فروشی پارچه و بنر نصب کرده است که شیرینی هایش را زیر قیمت مصوب می فروشد و ما او را به علت حراج شیرینی جریمه کرده ایم چونکه حراج شیرینی وجاهت قانونی ندارد و اصناف در رابطه با مواد غذایی باید جهت استفاده از عنوان حراج از اتحادیه اجازه بگیرند.»
اهالی محله اما می گویند که عنوان حراج را ندیده اند. تنها قیمت های ارزان روی در شیرینی فروشی را دیده اند که خیلی پایین تر از بقیه شیرینی فروشی ها بوده است.
خودش هم می گوید به هرحال هم صنفی ها مزاحمت تولید می کنند و راحت نمی گذارند که ارزان فروشی کنی، اما من همچنان قیمت هایم را پایین تر از بقیه نگه می دارم!
ارزان فروشی به شرط حفظ کیفیت
به گفته بهره مند، قیمت بقیه شیرینی ها آزاد است و هر قنادی طبق میلش بر آنها نرخ می گذارد که اجاره مغازه، دستمزد ها و بیمه و سودی که مغازه دار برای خودش تعریف کرده، در این قیمت ها اثرگذار می باشد.
علی بهره مند، رئیس اتحادیه قنادان می گوید: «قنادی های تهران به ۳ درجه یک، دو و سه تقسیم بندی شده اند و کیفیت شیرینی که به مردم می دهند هم برپایه این درجه بندی مورد ارزیابی قرار می گیرد. به قول او، وقتی قنادی در درجه یک قرار دارد نمی تواند قیمت خویش را کاهش داده و شیرینی درجه ۲ به مردم بدهد. این کار تخلف بوده و اتحادیه می تواند با آن برخورد کند. اما چنانچه واحد صنفی در عین حال که کیفیت محصول خویش را حفظ می نماید، شیرینی را ارزان تر از قیمت مصوب به مردم بفروشد، هیچ تخلفی صورت نگرفته و سازمان تعزیرات اجازه برخورد با آنرا ندارد.»
شیرینی با قیمت مصوب کجا فروخته می شود؟
قیمت مصوب اما برای بقیه شیرینی فروشی های شهر حدودا شوخی است. به زحمت می توانید قنادی را پیدا کنید که با نرخ های مصوب بفروشد و البته اوضاع در شیرینی فروشی های معروف جالب تر است و قیمت ها عجیب و غریب تر.
کافی است تا سری به شیرینی فروشی های تهران بزنید تا ببینید در خیلی از آنها خبری از قیمت های مصوب نیست. بعنوان مثال در خیابان ویلا هر کیلو شیرینی دانمارکی را به قیمت ۲۳ هزار تومان و شیرینی های تر میوه ای را به قیمت ۳۳ هزار تومان عرضه می کنند. در این شیرینی فروشی هر کیلو کیک به قیمت ۵۰ هزار تومان فروخته می گردد.
شیرینی فروشی در خیابان میرزای شیرازی از دیگر قنادی های معتبر تهران است که قیمت شیرینی تر در آن از ۲۶ هزار تومان شروع شده و در بعضی از انواع آن به ۳۵ هزار تومان هم می رسد. اما گران ترین شیرینی این واحد صنفی شیرینی های کره ای آن است که هر کیلو از آن به قیمت ۵۰ هزار تومان عرضه می گردد.
شیرینی های لاکچری در شمال تهران
هرچند که فعالان این صنف از رکود بازار گله می کنند و معتقدند که دخل و خرجشان با هم جور در نمی آید، اما هستند شیرینی هایی که هر کیلو از آن به قیمت ۸۰ هزار تومان فروخته می گردد. گویا دوستداران زندگی لاکچری ذائقه شان هم متفاوت پسند است، حتی گران پسند و این راز تولد شعبه های شیرینی فروشی هایی است که برای شیرینی هایشان به صورت دانه ای قیمت می گذارند! کافی است سری به قنادی های شمال تهران بزنید تا با شیرینی فرشی هایی مواجه شوید که قیمت شیرینی ها را برپایه هر عدد یا هر واحد شیرینی تعریف کرده اند.
رئیس اتحادیه قنادان با اشاره به گران شدن مواد اولیه در یک سال گذشته، ادامه می دهد: «به عنوان مثال شیرینی بادام که شکر و بادام تنها مواد اولیه آن هستند را نمی توان به قیمت کمتر از ۶۰ هزار تومان ارائه کرد. این داستان همیشگی عرضه و تقاضاست یعنی تا تقاضا هست، عرضه هم هست.»
به گفته بهره مند، بیشتر از ۵۰ درصد مواد اولیه مصرفی در شیرینی فروشی وارداتی است که در یک سال قبل رشد بالای صد درصدی را تجربه کرده اند. بعنوان مثال پودر کاکائو را که سال گذشته ۱۲ هزار تومان می خریدیم امسال ۶۰ هزار تومان شده است. قیمت هر کیلو کنجد از ۶۰۰۰ تومان به ۳۰ هزار تومان و هل از ۶۰ هزار تومان به ۳۰۰ هزار تومان رسیده است. قیمت مغز پسته هم که سال گذشته ۹۰ هزار تومان بود حالا به بالای ۴۰۰ هزار تومان رسیده است. در چنین شرایطی نمی توان انتظار داشت که عرضه محصولات به قیمت سال گذشته صورت گیرد.
او افزود: «با وجود تمام این گرانی ها شیرینی فروش ها تنها ۲۰ درصد به قیمت محصولات خود اضافه کردند در حالیکه قیمت تمام شده تولید آنها دوبرابر شده است.»
قنادی ها دو برابر نیاز تهران هستند
چیزی حدود ۲۰۰۰ قنادی در تهران و شمیرانات وجود دارد در حالیکه رئیس اتحادیه قنادان اعتقاد دارد هزار واحد صنفی هم جوابگوی نیاز پایتخت نشینان است. او با اشاره به اینکه از ابتدای امسال تابحال بیشتر از ۵۰ واحد صنفی برای ابطال جواز خود اقدام نموده اند، افزود: «شیرینی جزء اقلام سبد مصرفی خانوار نیست. در یک سال قبل که فشار اقتصادی بیشتر و قدرت معیشت خانوارها کمتر شده، فروش شیرینی و شکلات ۳۰ تا ۴۰ درصد کمتر شده است.»
آمارهای اعلامی از نظر اتاق اصناف نشان داده است تعداد بالای واحدهای صنفی تنها محدود به شیرینی فروش ها نیست. علی فاضلی رئیس اتاق اصناف می گوید: «واحدهای صنفی حاضر در کشور هفت برابر از میانگین جهانی بیشتر است چونکه در این استاندارد به ازای ۳۷ تا ۴۲ خانوار یک واحد تجاری وجود دارد اما در ایران به ازای هر هفت خانوار یک بنگاه صنفی است.»
